Οι παγωμένες ανθρώπινες σχέσεις αποτελούν το πιο πρόσφορο έδαφος για να γεννηθεί ένας νέος φασισμός.
Με το παραπάνω απόφθεγμα του αυστριακού σκηνοθέτη Μίκαελ Χάνεκε μας υποδέχεται στο τελευταίο της βιβλίο η συγγραφέας Νατάσα Ζαχαροπούλου με τίτλο «Η Ζωή Είναι Εδώ».
Πρόκειται για ένα σύγχρονο μυθιστόρημα αποτελούμενο από δυνατούς χαρακτήρες. Παράλληλα δίνεται η δυνατότητα στον αναγνώστη να αναγνωρίσει όχι μόνο στοιχεία του εαυτού του μέσα από τους ήρωες, αλλά ακόμα και ανθρώπους που κινούνται στο ευρύτερο περιβάλλον του. Και σίγουρα πρόκειται για βιβλίο που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον χωρίς να γίνεται κουραστικό σε κανένα του σημείο.
Το «Η Ζωή Είναι Εδώ» παρακολουθεί για δυο 24ωρα τις καθημερινές στιγμές έξι διαφορετικών χαρακτήρων, που όμως αφορούν μόλις τρεις ανθρώπους! Οι ήρωες ισορροπούν μεταξύ δυο διαφορετικών κόσμων προσπαθώντας να απαγκιστρωθούν από καταστάσεις που τους «αιχμαλωτίζουν», επιδιώκοντας να πραγματοποιήσουν τις κρυφές επιθυμίες τους αλλά και τα όνειρά τους αφού πρώτα καταφέρουν να βρουν τους εαυτούς τους.
Στους ταχύτατους ρυθμούς της μεγαλούπολης, όπου κινούνται σαν πιόνια σε μια άλλη σκακιέρα οι τρεις ήρωες της ιστορίας πραγματοποιώντας μάλιστα κινήσεις που δεν αποτελούν καθ’ αυτό επιλογές τους, παρασύρονται άνθρωποι και αξίες με το χάος μιας σύγχρονης πόλης να υψώνει τα τείχη της. Έτσι, αντικρίζουμε πίσω από αυτούς, πρόσωπα εγκλωβισμένα στα θέλω της. Φιγούρες από ένα νέο θέατρο σκιών που αναζητούν απόδραση από τα δεσμά μιας «παγκόσμιας» φυλακής, με γνωριμίες μέσω διαδικτύου αλλά και όργια κατανάλωσης αφού «όταν καταναλώνω τότε υπάρχω».
Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν μπορούσε να γίνει κατανοητό ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που έχουν τα καλύτερα πράγματα. Αλλά είναι εκείνοι που φτιάχνουν το καλύτερο με αυτά που ήδη έχουν!
Μια τέτοια μάχη δίνουμε καθημερινά όλοι μας είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Έτσι και οι πρωταγωνιστές που αφηγήματος-μυθιστορήματος, έχουν τοποθετήσει στο κέντρο του στόχου τους το κυνήγι της καριέρας και με τα βελάκια που έχουν στη φαρέτρα τους προσδοκούν να τον κατακτήσουν παραμερίζοντας εντελώς την προσωπική τους ευτυχία. Αναζητούν λίγες στιγμές λαγνείας και σεξ μέσα από τον κυβερνοχώρο φοβούμενοι να γνωρίσουν νέους αληθινούς κόσμους, να τους εξερευνήσουν, να τους φλερτάρουν, να τους ερωτευθούν, να τους αγαπήσουν ή ακόμα και να προσπαθήσουν να πετύχουν κάτι από όλα αυτά, αν όχι όλα. Κυριαρχεί στις σκέψεις τους, πώς θα εκμεταλλευτούν το κάθε τι που θα βρεθεί στην πορεία τους, προκειμένου να πετύχουν το «ταξίδι» που έχουν χαρτογραφήσει. Παράλληλα ποντάρουν σε μια απρόσωπη όσο και ψεύτικη συνεργασία έχοντας παραμερίσει την αληθινή ανθρώπινη επαφή.
Γι’ αυτό, λοιπόν, η «Ζωή» είναι… «εδώ». Μακριά από φόβους, παγωμένες σχέσεις, περιορισμούς και όρους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να λειτουργούμε ηθικά και με συνείδηση
Νίκος Μπίνος, Περιοδικό Βακχικόν, τεύχος 7, Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου